Dipsiz Kuyu
Karanlık bastıran sinsi sessizce simsiyah bir boşluk. Aşağısı yukarısı boşluk. Nedensiz duygular içinde ileri geri hareket etsen de bir çaresi yok. Bağırsam sesimi bir ben duyarım taş duyar belki derim ama nafile. Zifiri karanlıkta ilerlemek mümkün değil. Korkular sahnede, çığlıklar kulaklarda dipsiz kuyu inim inim inliyor. Bir bilinmezlik bir görünmezlik var bu kuyuda . Sebep sonuç, mantık yok, hareket kısıtlı. Kurtulmak imkansız gibi dipsiz kuyudan. Bir panik havası var, kendimle çelişiyorum nefes almakta zorlanıyorum. Elimi tutacak, sesimi duyacak biri var mı diye haykırıyorum, bekliyorum ama nafile. Ellerimle duvarları yokluyorum yuvarlak bir huni biçiminde duvar, karanlıkta gittikçe gidiyor. Bu dipsiz kuyu. Bağırmak, dokunmak işe yaramaz. Korku, panik var burada. Yalnızlık ve boş duvarlar arkadaşım bir şey söylemiyorlar. Sen konuşturacaksın bunları sen anlatacaksın. Konuşacaksın, konuşacaksın ki dipsiz kuyu seni anlayacak. Sebepsiz orda değilsin belki de. Korkuların, sessizlik ve