Dipsiz Kuyu

Karanlık bastıran sinsi sessizce simsiyah bir boşluk. Aşağısı yukarısı boşluk. Nedensiz duygular içinde ileri geri hareket etsen de bir çaresi yok. Bağırsam sesimi bir ben duyarım taş duyar belki derim ama nafile. Zifiri karanlıkta ilerlemek mümkün değil.

Korkular sahnede, çığlıklar kulaklarda dipsiz kuyu inim inim inliyor. Bir bilinmezlik bir görünmezlik var bu kuyuda . Sebep sonuç, mantık yok, hareket kısıtlı. Kurtulmak imkansız gibi dipsiz kuyudan.

Bir panik havası var, kendimle çelişiyorum nefes almakta zorlanıyorum. Elimi tutacak, sesimi duyacak biri var mı diye haykırıyorum, bekliyorum ama nafile. Ellerimle duvarları yokluyorum yuvarlak bir huni biçiminde duvar, karanlıkta gittikçe gidiyor.

Bu dipsiz kuyu. Bağırmak, dokunmak işe yaramaz. Korku, panik var burada. Yalnızlık ve boş duvarlar arkadaşım bir şey söylemiyorlar. Sen konuşturacaksın bunları sen anlatacaksın.

Konuşacaksın, konuşacaksın ki  dipsiz kuyu seni anlayacak. Sebepsiz orda değilsin belki de. Korkuların, sessizlik ve karanlıkla pazarlık edecek soyu tükenmiş bu dipsiz kuyuda. Binbir soru cevap burada.

Karanlık heryerde sadece kuyuda değil zihnimde de .Ama bu zifiri karanlık konuşmama engel olmamalı duymama engel olmamalı. Kelimelerin gücü olmalı, dipsiz kuyudan çıkarmalı heyecanla.

Bir zincirin halkası gibi karanlığı aydınlatan ışık gibi konuşmalı haykırmalı, karanlık zihni aydınlığa kavuşturmalı. Kişiden o bilge cümleleri dinlemeli.

Bir bakmışın o karanlıkta ufak bir ışık. Hızla odaklanmalısın o ışık hüzmesine. Dipsiz kuyu artık dipsiz kuyu değil. Çıkmaya çalış o kuyudan bilge cümlelerle.

Siyah ve beyaz, biri olabildiğince siyah simsiyah diğeri olabildiğince beyaz bembeyaz aydınlık. Farkların pazarlığını yap. Aydınlığı gör, harekete geç, çıkışı yap.

Erdem Balcı